Het aftellen is begonnen...

Met nog 8 dagen te gaan, is het aftellen dus echt begonnen. Het is raar om te bedenken dat er al een heel jaar voorbij is. Je maakt zoveel mee in een jaar, dat je de vraag: 'Hoe was het?' eigenlijk alleen maar met 'Geweldig!' of 'Fantastisch!' kan beantwoorden. Ik heb zoveel meegemaakt, gezien, mensen ontmoet, nieuwe dingen ontdekt en verschillen gezien, dat ik wel uren kan vertellen over van alles en nog wat. Hoe Amerikanen eten, wat ik gedaan heb in dat ene weekend, hoe mijn eerste dag op school was, wat voor mensen ik ontmoet heb, hoe ik in januari pas kon lachen om de humor, hoe anders het land is en ga zo maar door.

Dit is de derde dag ik dat ik weer terug ben in Arizona. Het voelt raar om niet meer elke dag in een bus te zitten voor zoveel uur, en niet meer 42 andere exchangees om je heen te hebben. Voor het eerst sinds 4 weken heb ik weer een paar dagen een normale nacht doorgeslapen.

Het begon allemaal... 4 weken geleden, toen Ida en ik het vliegtuig instapten die ons naar Denver, Colorado zou brengen. Na eindeloos te hebben rondgedwaalt op het vliegveld, hadden we het juiste busje die ons naar het hotel zou brengen. Vrijdag 17 juni reden we naar Durango om te gaan raften, de volgende dag reden we naar Mesa Verde National Park om te genieten van de oude indianen ruines. Zondagochtend waren we weer in Arizona, om de Grand Canyon te zien in de zomer, 's avonds waren we in Las Vegas, waar we anderhalve dag zijn geweest. Dinsdag reden we naar Los Angeles, waar we de Farmer's Market, Rodeo Drive en Hollywood Boulevard bezochten en de geschiedenis van de stad te horen kregen van een oude filmster. Woensdag zijn we naar Universal Studios geweest, donderdag middag zaten we alweer op het strand in San Diego. Vrijdagavond, 23 juni, was het tijd voor een talentenshow in Tucson, zaterdagavond gingen we bowlen in El Paso. Zondagavond genoten we van het benauwde weer in San Antonio, Texas, de volgende dag hadden we heerlijke verkoeling in het waterpark in Houston. Dinsdag hadden we een vrije middag in New Orleans, de volgende avond waren we in Tallahassee, Florida. De volgende twee dagen waren we in Disneyworld, Orlando te vinden. Daar heb ik in 1 dag Steven Tyler, de kleine zeemeermin, Walt Disney, Simba, olifanten, opaki's, dinosaurussen en de Yeti gezien, de Mount Everest beklommen en tot slot Duitse Brattwurst zitten eten. Zaterdagochtend vroeg zijn we op weg gegaan naar Myrtle Beach, South Carolina, waar we zondag de hele dag van genoten hebben. Maandag was het Independence Day, the 4th of July wat een hele grote feestdag is. Iedereen draagt wel iets roods, iets wit of iets blauws en iedereen steekt vuurwerk af. En wij waren in de hoofdstad van Amerika, Washington D.C., waar we 's avonds van het vuurwerk genoten, naast het Washington Monument. We zijn in totaal 3 dagen in D.C. geweest, dinsdag kwam er een gids in de bus en hebben we alle memorials gedaan en om het Witte Huis heen gelopen. Dinsdagmiddag en woensdag hadden we voor onszelf, we hebben wat geshopt, wat rondgelopen en wat museums gedaan. Donderdag zijn we naar New Jersey gereden, waar we 's middags de ferry namen naar het Vrijheidsbeeld. Vrijdagochtend hadden we een andere gids die in de bus kwam en ons rondleidde door de verschillende buurten van Manhattan. 's Middags heb ik met wat anderen de Guggenheim bezocht en 's avonds naar het Museum of Modern Art. Zaterdag hadden we de hele dag voor onszelf en had ik afgesproken met Chris Gorter, een vriendin van het Werenfridus. Zij werkt momenteel als au pair in Stamford, Connecticut, wat maar 2 uur van New York City vandaan is. Ik heb een heerlijke dag met haar gehad, we hebben geshopt op Times Square, waren verdwaalt in Little Italy op onze weg naar Chinatown, de Subway genomen, bovenop het Rockefeller Center gestaan en tot slot heerlijk Amerikaans gegeten in een klein tentje op 5th Avenue. Het was heerlijk om weer even het oude vertrouwde taaltje te spreken, ook al kwam er veel Amerikaans doorheen. Zondag moesten we helaas weer naar de volgende stad, Cleveland in Ohio. Dat was alleen maar een tussenstop, want maandag, de laatste dag van tour, waren we in Chicago! Een geweldige stad, waar we helaas maar 2 en half uur van konden genieten. 's Avonds kregen we eindelijk wat lekkers te eten bij Red Robin, waar we ook taart kregen, dat gekocht was van het geld dat we moesten betalen voor als je te laat was of in een andere kamer werd gesnapt. Na 3 en halve week in een bus met 43 exchange studenten, was het afscheid wel wat moeilijk op dinsdagochtend vroeg. Een deel ging naar het ene vliegveld, een ander deel ging naar het andere en de rest ging met de bus terug naar Iowa. Hoe raar het ook is om voor het eerst op de bus te stappen, waar je alleen een meisje kent en een paar gezichten van New Orleans, aan het eind wil je gewoon niet meer weg omdat je elkaar leert kennen als je bijna 24 uur per dag op elkaars lip zit. En ook al heb je elkaar niet zoveel te vertellen, je hebt altijd een ding gemeen en dat is je exchange. Je kan altijd wel verhalen delen over je geweldige families, je counselor, je vrienden, je school, je stad of over de dingen die je voelde. En dat is het geweldige van exchange students, ze weten precies wat je doormaakt en weten hoe het is.

Na m'n vlucht vanuit Chicago naar Phoenix, werd ik opgehaald door Cindy, waar ik nu woon totdat ik naar huis huis vlieg. Toen ik thuis kwam, was ik van plan om een klein dutje te doen, maar dat eindigde in een 17-urig-schoonheidsslaapje. Ook al waren de dagen hartstikke druk, we bleven 's avonds zo lang mogelijk op, omdat we 'toch wel verder konden slapen in de bus'.

Voor nu is de tijd aangebroken afscheid te nemen. De laatste foto's, de laatste herinneringen, de laatste keren dat je mensen ziet. Ook al vertellen we elkaar wel dat we elkaar op gaan zoeken, ik weet dat dat nog wel een tijdje gaat duren. Het is in elk geval niet volgende week, of volgende maand.

Lots of love,
Karlijn