First bike ride

‘Bikes? At the end of the list, far behind the cars. Because at the first place you have the cars, then a whole bunch of nothing, then more cars, the pedestrians and then the bikes. The cars aren’t used to share the road with bikers. So you have to be careful, I don’t want to meet you in the hospital.’

Gelukkig ben ik niet geschept, aangeraakt of ongelukken veroorzaakt op mijn eerste fietsritje. Ik heb namelijk vorige week woensdag dan eindelijk mijn fiets ‘gekregen’, die ze al beloofd hadden aan het begin van augustus. Niet dat nog veel zin heeft, volgende week verhuis ik al naar mijn tweede gastfamilie en kan ik dus de fiets niet meenemen. Maargoed, vorige week zaterdag heb ik dan eindelijk na 4 maanden weer eens ouderwets op een fiets kunnen zitten. Het voelde weer als vanouds, en ben ik opweg gegaan naar Walmart, om wat cadeau’s voor Cecilia te kopen, want het was haar verjaardag!

Ik ben erachter gekomen dat de afstanden hier niet te fietsen zijn. Dus daar gaat m’n plan om naar school te fietsen (En daarbij is m’n fiets te klein, m’n knieen komen zowat tegen m’n neus aan). Je kan namelijk in dezelfde plaats wonen, maar dan een uur van elkaar vandaan. Amerikanen zijn ook een stuk makkelijker in lange afstanden. Ze rijden rustig 6 uur naar Los Angelos of ergens in New Mexico, gewoon voor een weekendje omdat ze niets gepland hebben. Amerikanen zijn trouwens verschrikkelijk makkelijk als het gaat om een ‘ride’ ergens naartoe. Ik vindt het verschrikkelijk om een ‘ride’ te vragen, het maakt je zo afhankelijk van die persoon.

Voor de rest houden Amerikanen van reclycing, ze recyclen alles. Daarbij houden ze ook van ‘going green’, maar laten ze rustig het water lopen als ze hun tandenpoetsen of de keuken aan het schoonmaken zijn. Ook gebruiken ze hun waterflesje niet 2 keer, nee, nadat het flesje leeg is, gooien ze het in de recyclingbak en pakken gerust een nieuw flesje uit de koelkast. Het water in Arizona is trouwens niet te drinken, er zit heel veel kalk in.

Het eten. Ze zijn niet zo creatief met eten maken. Zo eten ik wel een paar keer per week pasta, salade, chicken of steak, tacos, groenten, sweet potatoe fries, of gewoonweg fastfood. De enige groenten die ik hier krijg zijn wortels, mashed potatoes, broccoli, doperwten of sla. Als we fastfood eten, zoals gisteravond, gaan we naar Jack in de Box, In ‘n’ Out of Taco Bell. McDonalds is niet zo populair, en wordt zelfs smerig genoemd. Veel Amerikaanse gezinnen gaan een paar keer uit eten, meestal bij een fastfoodrestaurant.
En Amerikanen zijn dol op de slogan ‘delicous nutritious’. Zo zijn ze dol op granola bars(ontbijtrepen) en alles wat ‘nutritious’ op de verpakking zegt. Vitaminen krijgen ze door pillen, vitaminwater en Gatorade.

Op de 11e was ik vrij, het was Veteran’s day. Ik ben naar een Rotary meeting geweest, daarna zijn Polly, Cecilia en ik naar de pedicure/manicure geweest. Heerlijk relaxend hebben we ons laten verwennen met allerlei massages en verzorging. Daarna zijn we nog wezen shoppen, Cecilia wilde de perfecte outfit voor haar verjaardag, dus zijn we naar Tempe’s Marketplace geweest, en uiteindelijk zijn we bij Macy’s in Scottsdale geeindigd, waar ze een jurkje heeft gekocht. Ondertussen was het al 7 uur en waren we best hongerig, dus hebben we heerlijk bij een Italiaan gegeten. Ik was uitgeput, van die dag en de hele week. Mijn counselor Polly had later een mailtje gestuurd naar Cindy dat ze bang was dat ik boven m’n eten in slaap zou vallen. Cindy’s antwoord was: ‘Maak je maar geen zorgen, ze overleeft het wel. Ik ben er wel zeker van dat ze haar slaap wel inhaalt op school en anders na school met een dutje.’

Vrijdag was ook weer een drukke dag; na school had ik voetbaltraining, daarna ben ik met Karen, mijn andere counselor en haar vriend Ferdie naar een toneelstuk geweest. Daarna zijn we ergens gaan eten, alweer iets Italiaans, voor de 4e keer die week. Het was super gezellig, en ik vroeg of ze Nederlandse scheldwoorden wilde leren. En jawel hoor, dat wilden ze wel. Het is hilarisch om Amerikanen Nederlands te leren. Op de een of andere manier kunnen ze de klanken niet uitspreken en leggen ze de klemtoon op het verkeerde deel. Ik had de hele ‘doggie-bag’ ondergeschreven met Nederlandse scheldwoorden, zodat ze kunnen oefenen.

Zaterdag was de grote uitgeefdag qua geld. Ik heb mijn Summertour application op de bus gedaan, die aan het eind van het jaar is. Ik reis dan met ik weet niet hoeveel andere exchange studenten met wat bussen door heel Amerika. Ik heb het rooster gezien: we beginnen in Iowa City, reizen door naar Denver, Durango, Flagstaff, Las Vegas, Los Angeles, San Diego, Tucson, El Paso, San Antonio, Houston, New Orleans, Tallahassee, Orlando, Myrtle Beach, Washington DC, New York, Cleveland en we eindigen in Chicago. Dus ongeveer heel Amerika, behalve voor het noordwesten. Ook heb ik een laptop gekocht, gesponsord door Sinterklaas! Ja, toch nog een beetje Sinterklaas in het verre Arizona. En ‘s avonds ben ik naar Cecilia geweest, karaoke gezongen, ben ik blijven slapen, want zondagochtend moesten we helpen met het pannekoekenontbijt van de Sun Lakes Rotary Club, de club van Cecilia.

Sinds een week ziet mijn dag erzo uit: 6 uur, mijn wekker gaat. Na 5x snoozen ga ik om half 7 mijn bed uit, pak m’n spullen, kleed me aan, make up en haar en pak meestal snel een broodje met pindakaas voordat ik om 5 voor zeven de deur uitga. De bus komt om 7 uur, zit dan ongeveer 10 minuutjes in een schoolbus waar ik te groot voor ben, als we geen ‘sub’ hebben en kom om 10 over 7 op school aan. Sta dan met wat vrienden te praten of maak het weinige huiswerk dat ik heb in de bibliotheek. Om half 8 gaat de bel en beginnen mijn lessen tot half 3. Dan heb ik een halfuur de tijd om me om te kleden en om naar het voetbal veld te gaan. Van 3 tot 5 heb ik voetbaltraining, kom thuis om half 6, eet avondeten en probeer vroeg naar bed te gaan, wat me eigenlijk nooit lukt. Het is wel wennen, elke dag na school voetbaltraining, in plaats van maar twee keer in de week en op zondag de wedstrijd. Maar het is leuk, het Junior Varsity team is gezellig. Ze zijn er nog steeds niet uit of ik wel kan spelen, maar daar ga ik maar gewoon vanuit. Als ik kan spelen is, mijn eerste voetbalwedstrijd is op November 30th. Komen jullie me aanmoedigen?

Vandaag ga ik met mijn Photo Club naar Salt River voor een picknick. Merri gaat turkey maken, we hebben alvast een voorproefje voor Thanksgiving. Zondag ga ik naar Tucson, er komt familie over vanuit Canada. Ik heb laatst nog een lief kaartje van de zus van Bob gehad, met twee Canadese pins, om me aan de leuke tijd bij de Dawsons te herinneren. Volgende week heb ik 3 dagen school en voetbaltraining en dan is het Thanksgiving. Donderdag en zwarte vrijdag vrij, zaterdag verhuis ik dan naar mijn tweede gastfamilie, de Bustillo’s. Zal wel raar zijn, ik zal de Dawsons gaan missen, maar aan de andere kant ben ik er wel klaar voor.

Over twee weken ga ik met alle andere exchange studenten van district 5510(mijn district) en district 5490 naar de Grand Canyon, voor een Holiday party. Het idee is dat we een dessert van ons eigen land maken, maar we hebben geen koelkast waar we het in kunnen doen. Dus ik ga denk ik maar pepernoten bakken. Als iemand nog een perfect recept ervoor heeft…

Lots of love,

Karlijn