Tijd

Time flies when you're having fun. I run out of time to write my family, to write my friends, to write my blog, to write postcards and to write my daily journal. That's why you don't hear from me that much. Having two lives isn't easy at all.

Drukte! School, pakketje van het thuisfront, Arizona State Fair, soccer try outs, tripjes, garage sales en ondertussen veel dutjes.
De donderdag na m'n laatste verslag ben ik met Merri en Merrion naar de State Fair geweest. Een kermis, met veel attracties en natuurlijk eten. De drank was ver te zoeken, dus helaas geen goede imitatie van de West-Friese kermissen. Ze hadden ons alleen een kaart meegegeven met alle Food-tentjes, in plaats van de attracties. Hoe bedoel je lekker Amerikaans. Amerikanen zijn gek op veel en goed eten, heb ik wel gemerkt in de afgelopen 3 maanden. Op de Fair had je dan ook in-chocolade-gedipte schorpioen, gefrituurde pindakaas, boter en weet ik veel wat je nog meer kan frituren. Ik zag dat ze in Texas zelfs gefrituurd bier hadden. Hoe bedenk je het? Amerikanen zijn dol op gefrituurd eten, alles wat ze niet lusten, wordt gefrituurd, waarna ze het opeens wel lusten. Merrion en ik hadden 'wristbands' waardoor alle ritjes gratis waren. Alleen stond er overal een lange rij voor iedere attractie. We zijn in veel 'funhouses' geweest, met bewegende trappen en lachspiegels. Ondertussen waren Bob en Maggi ook nog gekomen en op het eind zijn we met z'n vijven in het reuzenrad geweest, wat een fantastisch uitzicht was op de Fair en Phoenix. Na het reuzenrad hebben we nog de enige echte 'Dutch Funnel cakes' uit Pennsylvania gegeten en om 10 uur waren we weer thuis, in Gilbert.

Vrijdag avond heb ik dan eindelijk mijn tweede gastfamilie ontmoet, de Bustillo's. Karen en Vince hadden heerlijk gekookt en ze hadden nog een (Nederlands) paar uitgenodigd. We hebben veel gepraat en grapjes gemaakt. Totaal andere mensen dan de Dawsons. In plaats van hockey spelen ze golf, in plaats van 5 kinderen hebben ze er maar 3, in plaats van geen contact met de buren hebben de Bustillo's een hele goede band met hun buren. En ga zo maar door. In het weekend van Thanksgiving, wat het laatste weekend van november is, zal ik daar tot begin maart gaan wonen. Ze worden dus 'my christmas-family'. Aan de ene kant zal ik de Dawsons gaan missen, maar aan de andere kant heb ik ook wel zin om bij de Bustillo's te gaan wonen.

Dat weekend was het Halloween weekend en moest ik dus ook in kostuum. Ik eindigde als een 'lazy ASU student', compleet met een (leeg!) bierblikje. Super comfortabel, aangezien ik alleen maar een pyjamabroek aan had met een shirt. Ben zaterdagavond naar een feestje geweest en zondag heb ik mijn eigen pompoen uitgesneden. Al met al was het een rustig weekendje. Had ik wel nodig, want de maandag erna begonnen mijn soccer try outs.

Maandag na school om 3 uur op de track. De soccer try outs waren officieel begonnen met zoveel mogelijk rondjes lopen/joggen/rennen in 12 minuten. Dat is nog best zwaar in 30 graden, gelukkig was ik al te erg uit m'n conditie en heb ik 5 rondjes kunnen rennen. Ik was al doodop, maar we waren nog niet klaar. Nee, we moesten op het voetbalveld nog een stuk of 15 a 20 sprintjes trekken. En telkens meer omdat iemand liep of haar shirt niet in de broek had. Je kan je wel voorstellen dat ik heerlijk sliep die nacht.

Dinsdag en woensdag waren een beetje hetzelfde. We speelden drie tegen drie, zeven tegen zeven en uiteindelijk elf tegen elf. Op beide dagen moesten we na het partijtje nog rennen. Ik heb me wel even verbaasd, maar jezus, wat een conditie hebben die meiden! Het meisjesteam van Highland was vorig jaar State Champion en veel meiden spelen ook in verenigingen. Het meisjesvoetbal is verschrikkelijk 'competitive' en ze spelen erg goed. Met de partij spelletjes was het wel een beetje lastig, ik wist niet hoe het team speelde en de meeste namen weet ik ook nog niet.
Donderdag hebben we alleen een elf tegen elf partij gespeeld en daarna werd iedereen bij de coach geroepen voor een een op een gesprekje. Je kreeg dan te horen of je het team had gemaakt en welk team, varsity of junior varsity. In totaal waren er meer dan 40 meisjes die probeerden om in het team te komen.
Helaas, helaas heb ik het varsity team niet gemaakt. En omdat ik een senior ben, is het wat lastig om in Junior Varsity te spelen. Maar ze zijn wat voor me aan het regelen, omdat ik een exchange student ben. En anders ben ik teammanager, wat inhoudt dat ik wel mee kan trainen, allerlei dingen voor het team verzorg en waarschijnlijk in sommige wedstrijden mee kan spelen. Mijn weken gaan er dus heel anders uitzien. Elke dag na school is er 'practice' van 3 tot half 5. Dus geen dutjes meer, maar eerder naar bed.

Vrijdag na school ben ik met Cindy mee gegaan naar haar huis. De Rotary club van Ahwatukee Foothills had een garage sale en ik had tijden geleden al gezegt dat ik mee zou helpen. Dus na school zijn we een grote truck gaan huren, een U-haul. Het grappige is dat je hier geen speciaal rijbewijs nodig heb om een groter vervoersmiddel te rijden dan een auto. Daarna zijn we weer terug naar Cindy's huis gegaan, waar we de meeste troep uit haar garage in de u-haul hadden geladen. We hebben twee keer de truck gere-organiseerd, omdat het allemaal niet paste en we moesten nog naar andere mensen om spullen op te halen. Van 4 uur tot half 8 heb ik spullen lopen sjouwen van hot naar her. Nadat we alles hadden ingeladen zijn Cindy en ik ergens wat gaan eten en terug gegaan naar Cindy's huis, waar ik de nacht zou doorbrengen. Om 10 uur zijn we uiteindelijk gaan slapen, om 5 uur waren we alweer op om te ontbijten, en om de spullen klaar te zetten in Ahwatukee, bij een school. De sale zou om half 8 beginnen, maar om half 7 stonden er al mensen door de spullen te snuffelen. Tot 1 uur heb ik de hitte spullen staan te verkopen. Daarna moesten we alles weer in de u-haul laden, het leek wel alsof we nog meer spullen hadden. De u-haul was namelijk net zo vol voor de garage sale. We hebben alle spullen weer in Cindy's garage gezet en na het terug brengen van de u-haul zijn we op de bank neergeploft voor een heerlijk dutje. 's Avonds zijn we weer naar een restaurant gegaan, dit keer een Cajun restaurantje, waar je origineel eten kan krijgen van de Louisiana Creole culture.

Tijdens het eten kreeg ik een smsje van Merri met het bericht dat Maggi had gezegt dat we diezelfde avond zouden gaan caven. Ik dacht dat het het volgende weekend was, maar het bleek dus dit weekend te zijn. Na het eten zijn Cindy en ik naar haar huis gereden om mijn spullen te pakken en ze heeft me naar huis gebracht. Ik was moe, omdat het zo'n vroege en lange dag was en ik had totaal geen idee hoe ik de trip zou overleven. Om 10 uur zou ik opgehaald worden door Brad en Maggi en zouden zij en Shaunassy, een vriendin uit mijn yoga klas, ergens overnachten in het Sitgreaves National Forest en dan zondag caven. Het werd uiteindelijk half 12 dat we vertrokken vanuit mijn huis. Om 5 uur 's ochtends hadden we de tenten opgezet en hebben we geslapen tot 11 uur. Toevallig hadden we het goede plekje uitgezocht en had Shaunassy de cave diezelfde ochtend al gevonden. De hele bedoeling van caven is door een grot kruipen, dingen ontdekken en vies worden. De eerste cave waar we in zouden gaan heette 'Barbwire', prikkeldraad. We vroegen ons af waarom, maar dat werd al snel duidelijk. De hele ingang van de cave lag vol met prikkeldraad. In het begin had ik wel zoiets van, hmm, in het donker door kleine doorgangen kruipen, maar toen ik eenmaal in de grot was, was het fantastisch. Stalagmieten en stalactieten en meer 'draperies' in allerlei kleuren. Een hele nieuwe wereld onder de andere. We hebben zo'n 2 en half uur door de eerste grot gekropen, voordat we alles zo'n beetje wel gezien hadden.

De tweede grot was een mile verderop en moesten we met de jeep een stukje rijden. Deze cave heette 'Dead Squirrel' alleen hebben we geen dode eekhoorn gezien, daarom hadden we de grot al snel omgedoopt in de Maggi-cave. De grot was heel anders dan de eerste, we moesten namelijk door een paar superkleine doorgangen kruipen. Doorgangen waar ik maar net doorheen kon. Maar toen we dan helemaal beneden waren, was de grot heel anders dan we verwacht hadden. Klei, minder stalagmieten en stalactieten en kruipbare doorgangen. Dus niet meer op de buik, maar heerlijk op onze knieen door de klei rollen. De grot was ook een stuk kleiner en na een uurtje hadden we de hele grot ontdekt. Nu alleen nog terug: omhoog en kleine doorgangen. Dat was nog best wel zwaar, je moest namelijk goed kijken of er geen stenen los zaten. Waar ik dus een vergissing maakte en bijna een steen op Shaunassy liet vallen.

Na de grotten hadden we de jeep weer ingepakt en gingen we op weg naar een restaurantje in de middle of nowhere, in het Tonto National Forest. Na het eten hebben Shaunassy en ik heerlijk op de achterbank gelegen met een slaapzak om ons heen, Brad had namelijk de achterflap van de jeep thuisgelaten waardoor het nogal koud was. Om 9 uur was ik weer thuis en heb ik heerlijk m'n bedje opgezocht.

Gisteren was het maandag en weer een nieuwe dag op school. Ik heb hem slapend doorstaan, ben niet naar practice geweest en heb heerlijk 2,5 uur geslapen, wat eindigde dat ik 's avonds niet meer kon slapen. Vandaag na school heb ik Rotary, morgen dan eindelijk mijn eerste soccer practice en donderdag is het Veteren's Day, wat betekend dat ik vrij van school ben en met Polly naar Rotary ga en daarna mijn nagels laten doen samen met Polly en Cecilia. Vrijdag ga ik als het goed is naar een musical met Karen en Ferdie en zaterdag viert Cecilia haar verjaardag. Weer een druk weekend in het vooruitzicht!

Afgelopen donderdag was het mijn '3 month anniversary'-dag. De drie maanden zijn voorbij gevlogen. Kan nu zeggen dat Amerikanen niet altijd 'fat and lazy' zijn, ze hebben gewoon een andere indeling van de dag. Er zijn nog veel meer leuke feitjes, grappig om te zien. Maar daarover later meer. En over 8 maanden sta ik alweer veilig met m'n voeten in het natte Nederland.

Time flies by if you don't pay attention!

Lots of love,
Karlijn