Living the good life

De ene keer zit je 2 weken thuis niets te doen, omdat iedereen van zich af laat weten, de andere keer heb je hele drukke weken waarin er van alles gebeurd.

Na twee weken van verveling, begonnen dingen weer op gang te komen. De zondag voor mijn verjaardag ben ik met Ida en Cecilia gaan shoppen, in Chandler Mall. 's Avonds ben ik met mijn familie naar the Melting Pot geweest, waar we drie uur lang hebben gefondued en mijn verjaardag hebben gevierd. In totaal heb ik 4x mijn 18e verjaardag gevierd. Twee keer met Rotary en twee keer met m'n familie. Dinsdagavond had de Ahwatukee Foothills Rotary Club de hele kamer versierd met slingers, ballonnen en natuurlijk taart. Twee weken ervoor had ik m'n verjaardag met de Mesa West club al gevierd. Woensdag was ik dan eindelijk ook voor de rest van de wereld jarig, op school had ik ballonnen en een kroontje gehad, dus die moest ik de hele dag ophouden. Er werd voor me gezongen en na school heb ik met een vriendin wat rondgereden en waren uiteindelijk bij Starbucks belandt. Thuisgekomen stonden de kadootjes van m'n ouders te wachten, de kaartjes van thuis en van hier en de verjaardagscake. Cecilia was gekomen en later kwam Karen, ook thuis en hebben we met z'n drie'en heerlijk gegeten.

Daarna had ik nog twee dagen school, voordat het dan eindelijk Spring Break was. Het eerste weekend heb ik alle Amerikaanse klassieke films gekeken met Cindy. Twee dagen lang, met genoeg eten en 6 films, waaronder Wizard of Oz, BIG, E.T., Mary Poppins en West Side Story, en de Rocky Horror Picture Show. Dat was toch wel het hoogtepunt. Verkleed, bepakt en bezakt met toast, kranten en rijst ben ik met Cindy en twee vrienden van haar naar de Rocky Horror Picture Show geweest op zaterdagavond. Het was hilarisch! De Rocky Horror Picture Show is een show, waar een film wordt gedraaid en ondertussen onder het scherm wordt het nagespeeld. In het publiek zitten mannen die commentaar geven op de hele film. De rijst wordt gegooid als twee karakters trouwen, de toast voor het ontbijt en de kranten hou je boven je hoofd als het regent. Van te voren was er nog een deel waar alle Rocky Horror Picture Show-virgins naar voren moesten komen en opdrachten moesten doen. Nadat ze eindelijk de film startte, was het al half 1 en we waren zeker niet thuis voor 4 uur. Tijd geleden dat ik zo laat thuis was. Op zondag hebben we de rest van de films gezien en ik keek alweer uit naar de volgende dag: Flagstaff met Maggi.

Maandagochtend vroeg ben ik met Maggi en de honden op weg naar Flagstaff gereden. Flagstaff ligt zo'n 3 uur ten noorden van de Valley. Het is er een stuk kouder, en in de winter is er dan ook sneeuw te vinden, in tegenstelling tot de Valley. We zijn helemaal door gereden, tot we in het Navajo-reservaat waren. Ik verwachte niets van het reservaat, en dat is maar goed ook, want het is ook helemaal niets. Lege vlaktes met hier en daar een huis en en kerk. Daarom hadden we ook wat problemen om de Great Falls te vinden. Na ongeveer een uur doelloos rond gereden te hebben, zijn we weer terug gegaan naar de grens met Arizona en het reservaat, waar we toch nog de ingang zagen. Maggi had me van te voren verteld waar we heen gingen en ze zei dat je dit totaal niet verwachte in de totale leegte van het reservaat. En dat is waar, want ik verwachte totaal geen grote waterval in de middle of nowhere. De waterval is onderdeel van de Colorado River die door heel Arizona 'stroomt'. Stroomt tussen aanhalingstekens, omdat op de meeste plekken waar de Colorado River zou stromen, misschien een klein stroompje water of helemaal niets loopt. De rivier was vroeger een grote en wilde rivier, maar vandaag de dag is ie maar moeilijk te vinden.
Nadat we lunch hadden gegeten, zijn we op weg gegaan naar het Wupatki National Monument geweest en de Sunset Krater. Geloof het of niet, de meeste bergen in Arizona zijn gevormd doordat ze vulkanen waren. En dus ook in het noorden van Arizona. Helaas was de krater gesloten, vanwege de mensen. We hebben wat rondgelopen voordat we naar het Wupatki gingen. Het Wupatki National Monument is een monument waar Indian Ruines liggen. Dit is heel speciaal, aangezien alles in Arizona meestal uit de 19e of 20e ontstond. De ruines liggen er al vanaf de 11e en 12e eeuw en zijn nog in een best goede staat. Ook al hadden archeologen sommige verdiepingen van de huizen afgehaald, vanwege veiligheid, het was nog goed te zien hoe de Indianen vroeger leefde op dat droge stukje grond. Volgens de informatie zouden er een paar families in zo'n ruine leven, ze hadden een waterput en wat terassen met wat landbouw. Nadat we alle 'huizen' van de Wupatki Puoblo hadden gezien, zijn we weer naar huis gereden.

Dinsdag was alweer een drukke dag. Vroeg opgestaan, mijn grote koffer ingepakt, ingeladen, naar Scottsdale geweest om te shoppen in de enige H&M in de buurt, manicures en pedicures gehad en vervolgens geslapen bij mijn counselor Polly, samen met Cecilia. Want... De volgende dag zou ik naar San Diego gaan! Polly en ik hadden het er namelijk al maanden over dat ik een keer mee moest naar San Diego, waar Polly en haar man Alan een boot hebben liggen in de Marriot Marina, bij het Marriot Hotel, downtown San Diego. En dus zat ik woensdagmiddag om 1 uur in het vliegtuig naar San Diego met Cecilia, Polly en Mikaela. Mikaela is een dochter van de beste vriendin van Polly, die vrijdag zou komen. Van woensdag tot en met vrijdag, heb ik enorm genoten van San Diego, al het lekkere eten, alle winkels, La Jolla (wat uitgesproken wordt als La Hoya) en Coronado gezien en zelfs nog in Hotel Del geweest. Ik heb zelfs van het weer genoten, aangezien het een stuk vochtiger was, regenachtiger en bewolkter. Een beetje zoals Nederland, alleen scheen er meer zon. Donderdag was het St. Patrick's Day en zijn we downtown gegaan, om te gaan shoppen. Het lijkt een beetje op Koninginnedag, alleen was alles groen en stonden er alleen maar 21+'ers buiten op de straat. Vrijdag zijn we naar La Jolla geweest, alweer geshopt en gestopt op een van de stranden waar ik even mijn voeten in het water moest waden. De andere kippetjes vonden het te koud en daarom zijn we weer snel terug gegaan naar de boot. Zaterdag zijn we met z'n vijven naar Coronado geweest, en dus ook naar Hotel Del. Hotel Del Coronado is de officiele naam, maar iedereen noemt het Hotel Del. Hotel Del is het beroemde hotel waar de film 'Some like it hot' met Marilynn Monroe is opgenomen, die ik net gezien had op school, met mijn filmklas. Ook schijnt het dat een bepaalde verdieping 'haunted' is, en dat er allerlei rare dingen gebeuren.
De rest van de dagen hebben we gewoon lui doorgebracht op de boot. We zijn elke dag wel heerlijk uit eten gegaan, voor lunch of avondeten. Zondag was een stormachtige dag, het waaide veel en 's avonds begon het hard te regenen. Reken maar dat je niet heel lekker tv meer zit te kijken als de boot de hele tijd heen en weer schommelt! Maandag was alweer tijd om op te ruimen en onze tassen in te pakken. Nadat we onze 'vakantie' hadden afgesloten in een heerlijk restaurant zijn we opweg gegaan naar het vliegveld, en om 11 uur lag ik weer heerlijk in m'n eigen bedje.

Na een lange dag op school dinsdag, ben ik met de icehockeyclub naar mijn eerste hockeygame geweest. Ik had al tijden geleden belooft aan Merri dat ik zou helpen met het verkopen van raffle tickets tijdens een Coyotes game. En dat was helaas de dinsdag na Spring Break. Ik heb 3 uur lang raffle tickets verkocht, voordat we eindelijk het laatste kwartier van de wedstrijd mochten zien. De drie uur lang werd wel beloond met goede plaatsen met onze neus bijna op het ijs. En ook deze dag lag ik om 11 uur weer in m'n bedje.

Woensdag, donderdag en vrijdag ben ik na school maar thuis gebleven, om deze dagen nog door te brengen met mijn tweede gastgezin, want ik ben afgelopen zaterdag verhuist naar mijn derde en laatste familie. Vrijdagavond hadden we een feestje, met heerlijk eten en wat familie. Ook was ik vrijdag begonnen met mijn spullen in te pakken. Je wilt niet weten hoeveel men kan verzamelen in 8 maanden tijd. Laten we het er maar op houden dat ik zeker wat dingen moet achterlaten, wanneer het tijd is om terug naar Nederland te gaan. Nadat we zaterdagochtend alles in de Jeep van Polly hadden geladen, en afscheid hadden genomen, hebben Polly en ik geluncht, voordat ik begon aan het laatste deel van mijn jaar. Voor mijn gevoel was deze verhuizing zo veel makkelijker dan toen ik van de Dawsons naar de Bustillo's verhuisde. Waarschijnlijk omdat ik al wist wat er te wachten stond en hoe het voelde.
Aangekomen in het nieuwe huis, met de nieuwe familie en de nieuwe gewoontes, voelde ik me toch al vrij snel thuis. Van zaterdag tot vandaag heb ik nog geen moment rust gehad. Wat, om eerlijk te zijn, heerlijk is, maar stiekem wel vermoeiend. Nadat ik al m'n tassen, dozen en koffers had geleegd in m'n kamer en opgeruimd op zaterdag, ben ik met mijn twee nieuwe kleine zusjes en gastmoeder naar de mall geweest. Zondag ben ik met Luke, mijn gastvader, wezen fietsen, heb ik tedderball gespeeld met Gianluca, met Estela's nieuwe poppetjes gespeeld en later gevoetbald met Angelica. Tot nu toe is het heerlijk om kleinere kinderen in huis te hebben, ze zijn geinteresseerd en er gebeurd altijd wel wat. Op het moment woont er een Spaanse vriend/dokter in huis, die hier stage loopt met Luke. En aangezien iedereen Spaans spreekt, is de taal die tijdens het avondeten gesproken wordt meestal Spaans. Gelukkig denkt DeeDee, mijn gastmoeder nog wel aan mij, en vertaald ze wat er gezegt wordt, want ik versta er natuurlijk geen snars van. Volgens Luke en DeeDee zou ik het wel verstaan in 3 maanden. Dat zullen we nog wel eens zien!

Met de tijd die vliegt, heb ik ook de datum dat ik eindelijk naar huis huis vlieg. Op 23 juli om 8:55 in de morgen, vlieg ik vanuit Phoenix naar Philadelphia om vervolgens nog twee uur te wachten voordat ik op het vliegtuig mag stappen naar Amsterdam, waar ik dan om 8:40 op 24 juli in de morgen landt. En als we het toch over tijd hebben, sinds jullie een uur vooruit zijn gegaan, zijn we weer terug op de 9 uur tijdsverschil tussen Arizona en Nederland.

I'm definitely living the good life, I enjoy every single moment of Arizona and everything what happens with and around me.

Lots of love,
Karlijn